“Her nefeste dünya yenilenir.” Rumî Sadece dünya değil elbette, tüm evren anbean yenileniyor. Fakat sanki şöyle bir fark var: Evrenin, içinde insan olmayan kısımlarında süregiden bir düzen ve kendiliğindenlik var. Her şey kaderini yaşıyor; gezegenler, yıldızlar, gök taşları… Herhangi bir gezegen, herhangi bir an’da “dur biraz da şu tarafa doğru döneyim”, “ay bu yörünge baydı, kendime başka bir yıldız bulucam” falan demiyor. Veya bir yıldız, “asla sönmicem, sonsuza kadar yaşıycam” da demiyor mesela. Yandığı kadar yanıyor (tabii milyarlarca yıldan bahsediyoruz), yanması bitince sönüyor ve soğuyor; boş bir ceviz oluyor. Söz konusu insan olunca ise işler değişiyor. Detaylarına ve derinliklerine aklım ermiyor ama erdiği kadar… Bakalım neler çıkacak şimdi… İnsan, bilinçli…