Geçen haftaki yazı “Ben tanrıyı çırada gördüm” Kasım 2016’da yazılmıştı ve hemen ertesi gün, tamamlayıcısı olarak alttaki satırlar dökülüvermişti. Ufak tefek dokunuşlarla onu da bugüne taşımak istedim. *** Dün heyecanla ve çabucak yazıverdiğim yazıda belki en önemli cümle şuydu: “Yanacak olanı yakacak olan, yanacak olanın içinde saklı. “Biraz şiirsel, biraz OruçAruobasal, biraz da varyaburadanyürünürsel. Yürüyebilecek miyim diye bakıyorum şimdi. Okuduğunuz ya da okumadığınız üzere, orada bahsettiğim çıra idi. Odunun içinden çıkan ve aslında onun bir parçası olan ama bir o kadar da ayrı madde. Özağırlığı ayrı, görünüşü ayrı, kokusu ayrı, işlevi ayrı. O olmasa da oluyor (ki her kütüğün içinde çıkmıyor); yokluğunda ateş yakamıyor falan değiliz. Ama gazete kâğıdı kullanır, ama ince çalı çırpı…